Ang isang perennial na halaman elecampane (Inula), na tinatawag ding dilaw, ay isang kinatawan ng pamilyang Asteraceae, o Asteraceae. Ang halaman na ito ay matatagpuan sa kalikasan sa Africa, Asya at Europa, habang mas pinipili itong palaguin sa mga quarry, malapit sa mga katawan ng tubig, sa mga parang at mga kanal. Gayundin, ang kulturang ito ay tinatawag na wild sunflower, goldenrod, thistle, tenga ng oso, siyam-puwersa, divosil, jaundice ng kagubatan, tito o adonis ng kagubatan. Ayon sa impormasyong nakuha mula sa iba't ibang mga mapagkukunan, ang genus na ito ay pinagsama ang 100-200 species. Mula noong sinaunang panahon, ang elecampane ay malawakang ginagamit sa alternatibong gamot, at unti-unting nabuo ang halaman na ito. Ngayon, sa mga hardinero, ang isa sa mga species ng genus na ito ay nagiging mas at mas sikat - mataas ang elecampane (Inula helenium): ito ang pinakapopular na species na mayroong mga panggagamot na katangian.
Nilalaman
Nagtatampok ng elecampane
Ang Elecampane na madalas na kumakatawan sa isang pangmatagalang semi-shrub o halaman na may halamang halaman, gayunpaman, ang genus ay naglalaman din ng mga annuals at biennials. Ang mga makapal na ugat ay umaabot mula sa pinaikling rhizome hanggang sa mga gilid. Ang tuwid na mahina branched shoots ay maaaring maging makinis o pubescent. Ang mga malalaking plate ng dahon ng puso ay maaaring maging pahaba o lanceolate, pati na rin ang buong-talim o hindi pantay na serrated. Ang mga basket-inflorescences ay nag-iisa o bahagi ng panicle o corymbose inflorescences. Ang mga basket ay binubuo ng tubular median at marginal na bulaklak, na maaaring kulay sa iba't ibang lilim ng dilaw. Ang mga dahon ng lanceolate ng pambalot ay berde sa kulay. Ang prutas ay isang cylindrical ribbed achene, na glabrous o pubescent.
Lumalagong elecampane mula sa mga buto
Bago ka magsimulang magtanim ng elecampane, kailangan mong pumili ng pinaka-angkop na site para dito, habang isinasaalang-alang na ang halaman na ito ay nagmamahal sa init ay mas pinipili ang maaraw na mga lugar. Ang substrate ay dapat na basa-basa, mayaman na nakapagpapalusog at mayaman. Ang sandy loam o loamy ground ay angkop para sa pagtatanim.Pinakamabuting maghasik ng halaman na ito pagkatapos ng malinis na singaw, sa kasong ito, bibigyan ka ng isang masaganang ani.
Paghahanda ng site para sa paghahasik ay dapat gawin nang maaga. Kinakailangan na maghukay nito sa lalim ng bayonet ng pala, habang nagdaragdag ng pag-aabono o humus (5-6 kilograms bawat 1 square meter), at din ng isang halo-halong potasa-posporus (40 hanggang 50 gramo bawat 1 square meter). Pagkatapos nito, ang site ay dapat na nabakuran. Kaagad bago ang paghahasik, ang mga pataba na naglalaman ng nitrogen ay dapat na nakakalat sa ibabaw ng site, pagkatapos nito ay dapat na selyadong sa lalim ng 10 hanggang 15 sentimetro. Pagkatapos ang ibabaw ng site ay dapat na gaanong tampuhan.
Ang mga buto ay dapat itanim bago ang taglamig o sa tagsibol (sa ikalawang dekada ng Mayo). Hindi kinakailangan upang stratify ang mga buto, ngunit upang mapadali ang paghahasik, payo ng mga hardinero, pagsamahin ang mga ito sa buhangin (1: 1). Para sa isang hilera, na 100 cm ang haba, kakailanganin mo ang tungkol sa 200 mga buto. Kung ang lupa ay mabigat, kung gayon ang mga buto ay kailangang mailibing ng 10-20 mm lamang, at kung ang lupa ay magaan, sa pamamagitan ng 20-30 mm. Ang lapad sa pagitan ng mga hilera ay dapat na katumbas ng 0.6-0.7 m. Ang mga punla ay lilitaw lamang kapag ang hangin ay nagpapainit hanggang sa 6-8 na degree. Ang pinakamabuting kalagayan na temperatura para sa paglaki at pag-unlad ng elecampane ay mula 20 hanggang 25 degree. Kung ang mga kondisyon ng panahon ay kanais-nais, ang mga punla ay lilitaw kalahati ng isang buwan pagkatapos ng paghahasik. Ilang araw bago lumitaw ang mga punla, dapat na mailibing ang site sa buong mga hilera ng paghahasik, habang ang lahat ng malalaking clods ng lupa, pati na rin ang mga parang punla ng damo, ay dapat alisin.
Ang halaman na ito ay maaaring palaganapin sa pamamagitan ng paghati sa rhizome. Sa timog na mga rehiyon, gamit ang pamamaraang ito, ang elecampane ay pinalaganap sa tagsibol, at kahit noong Agosto. Kasabay nito, sa mas malamig na mga rehiyon, ang mga rhizome ay nahahati lamang sa tagsibol sa panahon ng pagbubukas ng mga plate ng dahon. Alisin ang rhizome mula sa lupa at hatiin ito sa maraming bahagi, habang ang bawat dibisyon ay dapat magkaroon ng 1 o 2 mga vegetative buds. Kapag nagtanim ng mga dibisyon sa pagitan ng mga ito, ang layo na 0.3 hanggang 0.65 m ay dapat sundin, habang dapat silang ilibing 50-60 mm sa lupa, at ang kanilang mga putot ay dapat ding idirekta paitaas. Bago ang pagtatanim, ang bawat balon ay dapat ibubo ng maligamgam na tubig, at pagkatapos ay inilapat ang mga pataba sa kanila, na dapat na pinagsama sa lupa. Pagkatapos ng pagtanim, ang ibabaw ng site ay dapat na tampuhan, natubigan nang maayos, at natatakpan ng isang layer ng malts. Sa unang taon, ang mga nakaugat na dibisyon ay lalago ng mga sprout, habang ang kanilang taas sa pagtatapos ng panahon ng tag-araw ay maaabot mula sa 0.2 hanggang 0.4 m.
Pag-aalaga sa isang elecampane sa hardin
Matapos lumitaw ang mga punla ng elecampane sa site, kakailanganin silang manipis. Ang halaman ay dapat na natubigan, magbunot ng damo sa isang napapanahong paraan, at kinakailangan din na paluwagin ang ibabaw ng lupa malapit sa mga bushes. Sa unang panahon, ang elecampane ay nailalarawan sa sobrang mabagal na paglaki, kaya, sa pagtatapos ng panahon ng tag-araw, ang taas ng mga bushes ay hindi hihigit sa 0.3-0.4 m. Sa oras na ito, ang mga rosette ng dahon at isang sistema ng ugat ay dapat mabuo sa mga bushes. Ang unang pamumulaklak ay makikita lamang sa susunod na panahon sa Hulyo, habang ang tagal nito ay halos 4 na linggo.
Pagtubig at pag-aanak
Ang kulturang ito ay mapagmahal sa kahalumigmigan, at lalo na nangangailangan ng tubig sa panahon ng pagbuo ng bud at pamumulaklak. Ang mga bushes ay may isang tumagos na sistema ng ugat na nakakakuha ng kahalumigmigan mula sa medyo malalim na mga layer ng lupa. Kaugnay nito, ang pagtutubig ng elecampane ay kinakailangan lamang sa isang matagal na tagtuyot.
Ang ganitong mga halaman ay nangangailangan ng sistematikong pag-iwas lamang sa unang taon ng paglago. Nasa susunod na panahon, ang mga palumpong ay lalago at lalakas upang ang mga damo ay hindi makagambala sa kanila.
Nangungunang dressing
Kapag ang mga dahon ng rosas na ugat ay nagsisimula upang mabuo sa mga bushes, kakailanganin nila ang pagpapakain kasama ang Nitrofoskaya. Ang muling pagpapakain ay isinasagawa 20-30 araw pagkatapos ng una, kung kailan nagsisimula ang paglaki ng mga shoots ng lupa. Sa taglagas, bago lumubog ang halaman sa isang mahirap na estado, dapat itong mapakain ng pataba na potasa-posporus, na inilalapat sa lupa.
Elecampane koleksyon at imbakan
Ang mga Elecampane rhizome na may mapaglalang mga ugat ay maaaring alisin sa ikalawang taon ng paglaki. Matapos ang mga buto ay ganap na hinog, ang bush ay dapat maikli sa 50-100 mm, pagkatapos ay kumuha sila ng isang pitchfork at maingat na papanghinain ito. Alisin ang ugat mula sa lupa, kalugin ito nang maayos at banlawan. Pagkatapos ang rhizome ay dapat i-cut sa mga piraso, ang haba ng kung saan ay dapat na 10-20 sentimetro. Sila ay inilatag sa isang lilim na lugar, kung saan sila ay malalanta ng 2 o 3 araw. Pagkatapos nito, ang mga hilaw na materyales ay dapat ilipat sa isang silid na may mahusay na bentilasyon at kumalat (ang kapal ng layer ay dapat na mas mababa sa 50 mm). Upang matuyo ang mga rhizome, kakailanganin mong mapanatili ang temperatura sa silid mula sa 35 hanggang 40 degree, habang ang mga hilaw na materyales ay dapat na sistematikong pinukaw at i-turn over upang matiyak na ito ay malunod. Para sa imbakan, ang elecampane ay ibinubuhos sa mga pinggan na gawa sa kahoy o baso, at maaari ka ring gumamit ng mga bag. Pinapanatili nito ang mga nakapagpapagaling na katangian ng hanggang sa 3 taon.
Mga uri at uri ng elecampane
Elecampane Royle (Inula royleana)
Ang taas ng pangmatagalang halaman na ito ay halos 0.6 m. Ang haba ng mga pahaba na plate ng dahon ay halos 0.25 m. Ang mga inflorescences ay umaabot sa 40-50 mm ang diameter, kasama nila ang ligulate at tubular na bulaklak ng isang malalim na dilaw na kulay. Ang pamumulaklak ay sinusunod sa Hulyo - Agosto. Nilikha mula noong 1897.
Elecampane root-head (Inula rhizocephala)
Ang pandekorasyong uri na ito ay isa sa pinakatanyag sa kultura. Ang mahahabang lanceolate plate plate ay bahagi ng basal rosette, sa gitna ng kung saan ay isang siksik na siksik na dilaw na inflorescence. Ang mababaw na ugat na sistema ay lubos na ramdam.
Eastern elecampane (Inula orientalis)
Ang tinubuang-bayan ng species na ito ay Asia Minor at Caucasus. Ang pangmatagalang halaman na ito na may tuwid na tangkay ay umabot sa taas na mga 0.7 m. Ang mga plato ng dahon ay may hugis na pahaba. Ang mga inflorescences ay umaabot sa 9-10 sentimetro ang lapad, kasama nila ang mahaba at manipis na madilim na dilaw na bulaklak na tambo, pati na rin ang pantubo - dilaw na kulay. Nilikha mula noong 1804
Sword-leaved elecampane (Inula ensifolia)
Ito ay nangyayari nang natural sa Europa at Caucasus, habang ang mga species na ito ay mas gusto na lumaki sa mga bundok ng bundok at mga calcareous slope, sa mga kagubatan at mga steppes. Ang taas ng compact bush ay 0.15-0.3 m. Manipis, napakalakas na mga sanga ng sanga sa itaas na bahagi. Ang pag-upo ng makitid na lanceolate leaf plate sa haba ay umaabot ng halos 60 mm. Ang mga solong dilaw na basket na may diameter na 20-40 mm. Ito ay nilinang mula pa noong 1793. May isang mababang uri ng lumalagong: ang taas ng bush ay tungkol sa 0.2 m, namumulaklak ito ng kahanga-hanga at sa isang medyo mahabang panahon.
Elecampane nakamamanghang (Inula megit)
Ito ay hindi para sa wala na natanggap ng species na ito tulad ng isang pangalan. Ang halaman na pangmatagalan na ito ay isang makapangyarihang, nababagsak at marilag na bush na maaaring umabot sa taas na 200 cm. Ang tangkay ay furrowed at makapal. Ang malalaking basal oblong, pati na rin ang mas mababang mga dahon ng dahon ng stem ay kalahating metro ang haba, at ang kanilang lapad ay 0.25 m.Ang mga dahon ay nag-tapering sa base na nagiging isang petiole, na maaaring umabot sa 0.6 m ang haba.Ang mga dahon ng plato ay malabo, habang ang mas mababa ay marami higit pa sa kanila. Ang mga inflorescences ng dilaw na kulay sa diameter ay umaabot sa 15 sentimetro. Sa mga peduncles, na umaabot sa 0.25 m ang haba, matatagpuan ang mga ito ng isa o maraming piraso, na bumubuo ng mga corymbose inflorescences. Ang pamumulaklak ay sinusunod sa Hulyo - Agosto. Ang isang kupas na bush ay nawawala ang pandekorasyon na epekto nito,, bilang isang panuntunan, ay pinutol.
Elecampane British (Inula britannica)
Sa likas na katangian, ang species na ito ay matatagpuan sa Asya at Europa, habang mas pinipili itong palaguin sa mga bangin, sa pag-sedge, mga kagubatan ng birch, mga steppes, kasama ang mga landides, sa wet saline at mga kagubatan ng kagubatan, pati na rin sa mga floodplain bush thickets. Ang halaman na pangmatagalan na ito ay hindi masyadong matangkad; ang ibabaw nito ay natatakpan ng grey tomentose pubescence. Ang ribbed erect stem ay bahagyang pula sa ilalim, at sa itaas na bahagi maaari itong branched o simple.Ang mga plato ng dahon ay lanceolate, elliptical, o linear-lanceolate (hindi gaanong madalas na ovoid), ang mga ito ay pino na may ngipin o buong, na may mga spines sa gilid. Ang harap na ibabaw ng mga dahon ay bahagyang pubescent o hubad, at ang seamy na ibabaw ay may isang siksik na takip, na binubuo ng appressed glandular o lana na buhok. Ang mga inflorescences ng dilaw na kulay ay umaabot sa 50 mm ang lapad, maaari silang maging bahagi ng maluwag na mga corymbose inflorescences o nag-iisa.
Elecampane mataas (Inula helenium)
Natagpuan ito nang natural sa Europa, ang Caucasus at Siberia, habang ang species na ito ay mas gusto na lumaki sa mga parang, sa light deciduous at pine forest, pati na rin sa mga bangko ng ilog. Ang halaman na pangmatagalan na ito ay isang cylindrical bush, na umaabot sa taas na halos 250 cm. Ang malakas na rhizome ay may matalim na aroma. Ang haba ng mas mababang stem at oblong-elliptical basal leaf plate ay mga 0.4-0.5 m, at ang kanilang lapad ay mula sa 0.15 hanggang 0.2 m. Sa diameter, umaabot sa 80 mm ang dilaw-gintong mga basket, matatagpuan ang mga ito sa axils ng mga bracts sa mga maikling peduncles at bahagi ng mga bihirang mga inflorescences ng racemose. Sinimulan nilang linangin ang species na ito noong unang panahon.
Mga katangian ng Elecampane: nakakapinsala at nakikinabang
Ang mga katangian ng pagpapagaling ng elecampane
Ang mga nakapagpapagaling na katangian ng elecampane ay nakapaloob sa root system nito, na kinabibilangan ng mga sangkap tulad ng: waks, bitamina E, resins, mahahalagang langis, uhog, saponins, polysaccharides inulenin at inulin.
Ang isang decoction ng rhizome at ugat ng halaman na ito ay ginagamit sa paggamot ng nagpapaalab na proseso sa tiyan at bituka, halimbawa, para sa peptic ulcer disease, gastritis, gastroenteritis, pagtatae, pati na rin para sa mga sakit ng bato at atay, lagnat, talamak na impeksyon sa paghinga, trangkaso, brongkitis na may makapal na pagtatago, tuberkulosis, tracheitis at iba pang mga nagpapaalab na sakit ng upper respiratory tract. Ang nasabing isang decoction ay nakikilala sa pamamagitan ng expectorant, anti-namumula, diaphoretic, diuretic, antiseptic at anthelmintic. Ang lunas na ito ay lalong nakapipinsala sa roundworm.
Ang sabaw na ito ay ginagamit para sa mga sakit sa balat, at kung pagsamahin mo ito ng mantika, nakakakuha ka ng isang mahusay na lunas para sa mga scabies. Inirerekomenda ang mga sariwang dahon na mailalapat sa mga ulser, bukol, hindi masinop at erysipelas.
Kahit na sa alternatibong gamot, ang elecampane ay ginagamit sa paggamot ng makati na dermatosis, purulent sugat, cystitis, sakit sa venereal, furunculosis, eksema, jaundice at arthritis. Sa parmasya, maaari kang bumili ng gamot na Alanton, na ginawa batay sa mga ugat ng elecampane, ginagamit ito sa paggamot ng mga non-scarring ulcers ng tiyan at duodenum. Ang Tocopherol (bitamina E), na bahagi ng rhizome, ay isang malakas na antioxidant na nagpapabagal sa proseso ng pagtanda.
Upang maghanda ng isang pagbubuhos ng elecampane, kailangan mong pagsamahin ang isang maliit na kutsara ng mga pinatuyong ugat na may 250 ML ng malamig na tubig. Iwanan ang pinaghalong para sa 8 oras upang mahulog, pagkatapos nito mai-filter. Kailangan mong uminom ng 50 milligrams 4 na beses bawat kumatok para sa isang third ng isang oras bago kumain. Ginagamit ito bilang isang expectorant, at din para sa mga almuranas, mataas na presyon ng dugo, at bilang isang ahente din na naglilinis ng dugo para sa mga sakit sa balat.
Upang ihanda ang tincture ng elecampane, ang 120 gramo ng sariwang rhizome ng halaman na ito ay kinuha. Dapat itong ihalo sa ½ na bahagi ng isang baso ng daungan o alak ng Cahors. Ang halo ay pinakuluang para sa 10 minuto, pagkatapos ay mai-filter ito. Uminom sila ng 2 o 3 beses sa isang araw, 50 milligrams bago kumain. Ginagamit ito bilang isang tonic at nagpapatibay na ahente para sa mga ulser sa tiyan, gastritis o pagkatapos ng isang malubhang sakit.
Contraindications
Ang mga paraan na ginawa batay sa elecampane ay hindi dapat gamitin para sa mga malubhang sakit sa cardiovascular, pagbubuntis, hypotension, gastritis na may mababang kaasiman at patolohiya ng bato.Sa panahon ng regla, na sinamahan ng matinding sakit, ang mga gamot na ito ay maaaring tumindi sa kanila. Kapag nagpapagamot sa mga bata, ang elecampane ay ginagamit nang may malaking pag-aalaga.
Maraming salamat sa artikulo. Maraming kapaki-pakinabang at maayos na nakabalangkas na impormasyon.